در هیاهوی این شرایط و این روزگار این منم که هنوز از درخت بامبوی دل‌گُنده‌ای که پنج سال طول می‌کشد تا فقط جوانه بزند و بعد یکدفعه از آنطرف بی‌حوصلگی به یکباره ۲۵ متر قد می‌کشد الگوبرداری می‌کنم. کاش با این درخت آشنا نشده بودم. نمی‌دانم چنددهه است و از کجا به اینجا آوردندش. گیاهان وطنی چه ایرادی داشتند؟ شاهی را امروز اگر بکاریم، به هفته نرسیده آماده‌ی برداشت است.🙂‍↔️ کاش الگوهای قدیمی را فراموش نکنیم و به خاطره نپیوندیمشان. اصلا چرا ننوشتند “مگه شاهی چه کم از بامبو فراخ‌دل دارد؟”