- شبها را نیم تا یک‌ساعت به پیاده‌روی میگذرانم. هر بار چقدر چیزهای نادیده می‌یابم که با وجود ترددهای تکراری از توجهم دور مانده و برایم تازگی دارند. این بازه‌ی زمانی را از چک کردن موبایل حذر می‌کنم. وقتی زمان زیادی خود را نزدیک و دَم‌پرِ اَپ‌ها و خبرها نگاه می‌دارم همواره این توجیه زنده است که چقدر مطالب ارزشمندی شایان دنبال‌کردن و زمان‌گذاری‌اند؛ هرچند که درصد فراوانی از آنها چندان شایان زمان گذاشتن نیز نباشند.
یکی از نشریات نیویورک اپ‌های امروزی را تریاک جدید می‌نامد. به نظرم نامگذاری به‌جا و درخوری است. تنها تفاوت در این است که محصول نوین در پیپ و لول و سیگار پیچیده نمی‌شود بلکه در شکل اپ‌های خوش‌رنگ‌ولعاب جدب و هضم می‌شوند. باوجود اینکه من و ما و هم‌دیاران ما تقریبا همه به نوعی به این افیون و سرخوشی لحظه ای آن اعتیاد پیدا‌کرده‌ایم، کمی گریز و اجتناب از این اعتیاد نوین حتی ساعاتی از شبانه‌روز، هر دل‌مرده‌ای را دل‌به‌نشاط می‌سازد.
در شرایط زیستی متفاوت امروزه با ساختن فضایی برای سکوت و غرق‌شدن در ذات و درون کارهایی که می‌کنیم می‌توانیم در لحظه و تا اخرین حد دریافتن زندگی کنیم. به وقت پیاده‌روی، به وقت مطالعه، آشپزی، کار، ایده‌پردازی، خواندن، رقصیدن، تماشای فیلم، گپ‌وگفت با کوچکترها و بزرگ‌ترها، کمی از تمرکز بر دنیای مجازی بکاهیم و سکوتش را تجربه کنیم و لذت تمرکز بر لحظه را دریافت کنیم.
سکوت مأنوس
- 1404-03-10
- نوشتههای من
- No Comments
به اشتراک بگذارید
آخرین دیدگاه‌ها