خانم: پولشان از پارو بالا می‌رود. تقریبا به راحتی از پس خرید هر آنچه همسر خوش‌شانسش اراده کند برمیاد.
آقا: عزیزم ببخش که من یه بچه‌پولدار ولخرج ویلادار نیستم. ببخش که ما توی کپر زندگی می‌کنیم و جل تنمونه. میدونم مایه‌ی خجالته که توی این بیغوله به ناچار با من زندگی میکنی!
لحن طعنه‌داری که عواقب خوشایندی نخواهد داشت.
اگر کسی را از صمیم قلب دوست داریم،  حرفی از تغییر او در میان نخواهد بود. موضع رمانتیسم در این مورد قاطعانه است؛ عشق حقیقی مستلزم پذیرش تمام و کمال معشوق است. این تعهد بنیادین به مهر است که ماه‌های اولیه عاشقی را آنچنان متفاوت می‌سازد چون اوایل رابطه خجالتی بودن، بی‌دست‌وپا بودن، و تمامی آسیب‌پذیری ما درست مثل زمان کودکی‌مان با گشاده‌دستی پذیرفته می‌شود.
ازدواج فرصتی است برای بررسی شخصیت‌ هر دو نفر و برنامه‌های خاص متقابل برای بهبود هم در رابطه و بهتر پیش‌بردن اوضاع.  از آنجایی که هیچ‌کسی با تحقیر و خشم وتهدید تمایلی به یادگیری نخواهد داشت، بی‌توجهی به این مورد نتیجه‌ی عکس خواهد داد. هیچ کدام از ما هرگز با له‌شدن اعتمادبه‌نفس، جریحه‌دارشدن غرور، حس عدم کفایت، یا تخطئه‌ی فردیتمان دیدگاه منطقی‌تر وآگاه‌تری نسبت به شخصیت خود و دیگری پیدا نخواهیم کرد. برعکس در چنین مواردی که پند و اندرز حالتی از حمله‌ای بی‌معنی به ذاتمان داشته باشد و بویی از بدجنسی درآن به مشام برسد، به مخاطب حالتی تدافعی و شکننده خواهد داد‌. حتی اگر قرار است تلاشی در اصلاح نقطه‌ضعفی داشته باشیم بهتر است کمی سیاست به خرج داده، ابتدا محاسنی از مخاطب را یادآور شویم تا زمینه‌ی پذيرش کلام ما آماده شود.  حتی در مدارس و اموزه‌های مرتبط با آن، درس‌هایی که با خشونت همراه باشند ذهن دانش‌آموز را اینگونه راحت می‌کنند که معلم‌شان یا دیوانه است و یا عوضی و خودشان از هرگونه نقد بری.
در رابطه نیز اگر عمیق‌شدن عشق را معطوف به میل به یاددادن و یادگرفتن در جهت بهتر شدن خود و رابطه بدانیم که در آن پیگیریم که چگونه بتوانیم کمتر عصبانی و تنگ‌نظر  و عجول و خجول و بیشتر کنجکاو، شجاع و کاردان و به‌روز باشیم، می‌توانیم خود را عشاقی صادق بدانیم که به دور از تن‌آسایی و بزدلی به آنچه که هست راضی نیستیم و مشتاق یادگیری و ارتقای متقابل خود در رابطه‌ایم. در این صورت رابطه و تلاش در بهبود رابطه گوارای وجودمان. در غیر این‌صورت نیز می‌توان قاطعانه ادعا کرد که تلاش یک‌سویه و یک‌سونگری و سوگیری در تغییر فرد مقابل به میل خود، تنها اتلاف وقت وانرژی و نهایتا آفتابه خرج لحیم‌کردن است.