«ماه» دل به دریا زد
دریا دل به کوه
کوه استوار بود
همیشه‌ی خدا
دلش یک‌جا بند بود
هوای دریا مسخ شد
همرنگ موج‌ها
به تب‌وتاب بی‌چون‌وچرا
سخت مبتلا
دل کوه از جا کنده شد
سر به بیابان گذاشت
دل به سکوت بیابانی بست
که به وسعت صداقت
خاکی بود.
بیابان هرشب
چشم‌به‌راه
روی ماه «ماه».
آخرین دیدگاه‌ها