خیلی وقته به این باور رسیده‌ام که اصلا قرار نبوده و نیست که سیمرغی از قله‌ی قاف پیدا بشه و حال و بخت ما را خوش بسازه. با پذیرش این واقعیت حالم به مرور بهتر شد و دوامش توی شرایط سخت، ممکن‌.  امروز هم دو تا کار انجام دادم که باز به روزم معنا بخشید. حالا چه کارهایی بودند بماند.

هر روز که معنایی برای زندگی بیابیم، زندگی را زیباتر می‌بینیم و باهاش مهربانانه‌تر هم‌مسیر می‌شیم. اصلا انگار توی این سیاره حال ما توی دو مناسبت خیلی خوبه: یکی زمانی که خودمون به رشد و معنویت خودمون کمک می‌کنیم و دوم زمانی که در معنابخشی به زندگی دیگرون جاری هستیم. این عالم سرشار از هوش و خرد متعالی، به طور مهرآمیزی در این مسیر به ما پاسخ می‌دهد. باورهایمان را زیبا کنیم و باور کنیم که باورها سخت واقعیت‌آفرین‌اند.

ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی

اسباب جمع داری و کاری نمیکنی