یک نفر هرگز قرار نیست همه کس ما باشد. به پیدا کردن آدم کاملا درست زندگی زیاد دلخوش نباشیم؛ چنین شخصی از اساس وجود خارجی ندارد. کامل دانستن معشوق صرفا نشانهای از عدم درک اوست چرا که هرکسی را وقتی از نزدیک بشناسیم، ضعف و عیب و علتی در او خواهیم یافت. غریبهای در قطار، آشنای قدیم دانشگاهی، دوست جدید اینترنتی، همه به نوعی ما را ناامید خواهند کرد و هیچکداممان از این واقعیت جان سالم به در نخواهیم برد. در تربیت همهی ما به ناچار قصوراتی شده است پس چه بهتر که به جای وحشتزدگیهای پیدرپی از شرایط پیشبینی نشده در روابطمان، نگرانیها و عواملشان را تحلیل کنیم و مدام تقصیر را بر گردن کسان و چیزهایی که گناهی ندارند نیندازیم و بپذیریم که امکان این که کسی از جهنم بشری انسانی، بیعیب بیرون بیاید صفر است. همهی ما با پذیرش ورود به دنیای تاهل، دست آخر با پای ثابت کابوسهایمان که او را گاهی آدم اشتباه مینامیم سرخواهیم کرد. فرد آگاه از این واقعیت و آشنا به چالشهای طبیعی زندگی، ماجرای زندگی مشترک را فاجعهبار نمیخواند.
آخرین دیدگاهها