ببین زندگی رو.
خوش‌رقـــــصی ماست
نه که واقعی نیست؛
زیادی پر اداست.
با یه لـــــرزه‌ی روح
با یه جنــــبش جسم
توی گـــــردش دهر
هیاهــــویی به‌پاست.
یه قدم به جلو
دو تا گام به عقب
دمی مســـــرور و کوک
دو تا دم توی تب.
گاهی بــــــالا و اوج
پری از پر قـــــو
با فرود یه موج
پـوچی و پتی، عــور.
یه جا قــــر به کمر
بد می‌چرخونی
سینـه با ریتم دل
خوش می‌لرزونـــی.
گاهی منـــــتظری
یکی که دلبره
یهو پیدا بشه
دلت‌و ببره
شونه به شونه‌هات
کمی راهت ببــــره،
یا اون که دل داره
از بین همه
توی تانـــــگوی دل
هـــــم‌پات بپره.
پیش‌آهنــــــــگ ماها
گاهی تــــــــو پیچ‌وخم
نبض احســــاسه
خیلی رقاصه
رو ماها حساسه
یه وختا بی‌خیال
گاهی هم وسواسه.
مایی کــــــــه دست‌به‌دست
آشنــــــــای همیم
توی شادی و غم
شریک و همدمیم
گاهی هم پشت به پشـــــت؛
غریبه و رقیب
همو نمی‌شناسیم
سد راه همیم.
تا چشم کار می‌کنه
کسی واسـه کسی نیس
به ما ربط ندارن؟
آسه بروبیا هیس!
این و ســــاز خودش
اون و بـــــار خودش
هرکی آب و آتیش
به انبـــــار خودش.
یکی قـــــرصه دلش
یکی پاش تو هوا
یکی خار به دل و
توی گــــل هر دوره پا.
ببین تو این هوا
هیچکی اون یکی نیس
به ما ربط نداره؟
آسه بروبیا هیس!؟
منم ســـــرد و خموش
تویی ســــر تا پا گوش
اونه خــونه به دوش
شما سور، نوش و نوش.
گاهی همـــه ما خمـــار
نفس‌هــــــا بی‌بخار
انگار روی همــــــه
ریختن مــــرده‌غبار.
هرچنــــــــد تن مــــا
خیلی زخــــمه به خار
دلامــــون روشنـــــه
به امید باهار
وقتی نـــــوبت ماست
وقتی بره شب تار.
منتظر می‌شینیم
اون روز و ببینیم
شاخه‌‌هامون چقــدر
شده پـــــــر بروبار.
یه روزی تو گمـــــــی
توی غلـــــظت مه
روزی اما میاد
بعد بارون و باد
که تو شیـــدا و مست
میای آینه‌به‌دست
که ماه نو بشه به
رخ قــــــوس‌وقزح.
ته قصه اینه:
یه شب‌ها ماه تـــو
محاقــــه یا که برن
یه شب‌های دیـــــگه
بدر و قـــرص قمر.
اگه دلـــــــهای ما
روزای بی شمار
گاهی بی‌حد و حصر
پر نـــــاله و آه‌ست
ولی بعضی شبام
شده که لب مام
ترگل ورگل ناز
ترانـــه‌خون و رهاست
رومون به روی ماه‌ست
دلمون با خداست.
آخرین دیدگاه‌ها