غریب و آشنا

از سنگ گذشته‌ایم؛

کوه شده‌ایم.

بی‌فاصله از هم اما با هم بیگانه‌.

نگاه‌مان به یکدیگر اما به هم ناشناس.

ما با دلدادگی و دل‌بندی بیگانه‌ شده‌ایم

و  اندوه‌مان را نیز

در تنهایی‌مان

به تنهایی

به دوش می‌کشیم.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *