به این فکر می‌کردم که کی یا چی را بکوبونم که حالم جا بیاد و دلم حال، رفتم سراغ موبایل. از زاویه‌‌ی باب دلم نگاهش کردم و دیدم یکی از قدرتمندترین اختراع بی‌رحم تاریخ بشری با چهره‌ای موجه و کارآ، موبایل بوده که با مکشی جارویی، نرم‌نرم در قبال هرآنچه عرضه کرد، خیلی چیزها را حتی اختراعات قبلی علمی را بلعید و از عرصه‌ی روزگار حذف کرد: تلویزیون، رادیو، سی‌دی، نوار کاست، گوشی ثابت، تقویم، دوربین، ماشین‌حساب، این‌سنج، آن‌سنج، قطب‌نما، نقشه، کتاب، دیکشنری، دفترچه یادداشت، کتاب، چراغ‌قوه، آلبوم، نامه، پول، کارت بانکی، پینوکیو‌ها و حتی ژپتوها و میز و ابزار کارشان و در کنار آنها نیز پاره‌ای از مشاغل، سلامتی جسمی و روحی، اعصاب و آرامش، خواب راحت، تفریح و بازی کودکانه، معاشرت‌های سالم، تحکیم روابط خانوادگی، صداقت، امنیت روابط، طبیعت‌گردی، موارد بسیار دیگری که غیبتشان از بیرون و ظهورشان در موبایل روزبه‌روز بر ما آشکار می‌شوند. این حذف‌واضافه‌ها حکایت از قدرت و اشتهای این اختراع در بلعیدن و پس‌ندادن دارد. این‌است که در واقعیت ما عمدا وقت زیادی را صرف موبایل نمی‌کنیم؛ تمام ابزار زندگی را در آن خلاصه شده و به سبکی نوین زندگی می‌کنیم.