چند شبی بود که دلش میخواست مطلبی بنویسد اما به سادهترین و کوتاهترین فرم لب کلام. هر مدلی که به ذهنش میرسید جوهر کلام را به درازا پخش میکرد. چندان حوصلهی پردازش مطلب را نداشت. باور داشت که دیگر پس از آن همه روشنگری مدید، «در خانه اگر کس است یک حرف بس است.»
در همین حیثوبیث فکری، سعدی از دوردستها به قلبش افتاد و به این مختصر در تجمیع نوشتنش اشاره کرد: «دانا چون طبلهی عطار است; خاموش و هنر نمای
و
نادان چون طبل غازی است؛ بلندآواز و میانتهی.»
آخرین دیدگاهها