رویاهایت را رها مکن
و مشتاقانه به فرصتهای ممکن پیرامونت بیاویز
طبیعی است اگر گاه میترسی از آنچه در نمیابی
طبیعی است اگر گاه نومید میشوی از هر آنچه قرار تو را میرباید
طبیعی است اگر گاهی احساس بیثمری کنی بر بیثمری ناشکفتههایت
طبیعی است اگر گاهی اندیشناک باشی از هرآنچه که ممکن است از دست برود
طبیعی است اگر گاهی طریقهای درنوردیدهات را به بنبست رسیده بیابی
طبیعی است اگر گاهی گریستنهایت بر لبخندهایت را نیشخندزنان نظاره کنی
طبیعی است اگر گاهی زخمهای دلت، طراوت روحت را ریشریش کرده باشند
طبیعی است اگر گاهی دستهای نهاده بر شانهات تنها بار شانهات را سنگینترکرده باشند
طبیعی است اگر گاهی صادقانه فریب خورده باشی
طبیعی است حتی اگر گاهی خودفریبانه به بیراهه رسیده باشی
و طبیعی است اگر گاهی بیهمدل و همنوا در برهوت استیصال رها شده باشی
اما طبیعی نیست
اگر خود را باتغییرات پیوسته و طبیعی زندگی همگون نسازی
به رویاهایت نیاویزی،
برای آنچه قرار بود به آن بپردازی نپروازی،
به عاشقانههایت نیندیشی
مؤمنانه عاشقی نکنی
و دست از انتظار برای تحقق آمال زیبایت برداری؛
که خاتمهی انتظار یاس است
و دستاورد آن ایستایی و حیرانی.
بکوش و بپوی و بکاو؛
آنچه بیهمتای درون ما را زنده نگهمیدارد
خواستن است
رؤیاست.
آخرین دیدگاهها