فرمان یا خواهش؟

 

– بگیر بشین.

_ اذیت نکن.

_ دعوا نکنید.

_ شیرینی زیاد نخور.

_ انقدر سرت توی گوشی نباشه.

_ نوشابه ضرر داره.

_ یه مقدار هم کتاب بخون.

این عبارات آشنا یک‌هزارم خرده‌فرمایشات و دستورات روزانه‌ی ما به کودکان‌مان نیست؟ آیا برای کسی ناآشناست؟ زیادی آشنا و تکراری نیست؟ دلیل تکراری بودنش چیست؟ کجای کار ما در فرزندپروری ایراد داشته؟

ویل دورانت در کتاب لذات فلسفه در مورد تربیت فرزندان می‌نویسد: اگر کودک رفتار بدی کرد او را معذور بدار زیرا یا غذای بدی به او خورانده ای یا با او بدرفتاری کرده‌ای. منع و نهی لازم است اما درحد لزوم. فرمان دادن به کودک حس مقاومت و جنگجویی او را برمی‌انگیزد. سگ خفته‌ی غرور و خودخواهی، بر آنکه فرمان دهد می‌شورد. فرمان دهی رد می‌شود اما چنانچه خواهش کنی برآورده می‌شود. با کودک خوش‌رفتاری کن تا مهر و اعتمادش را جلب کنی. در این صورت خواهش تو از امر و نهی تو گیراتر خواهد بود. فرزندان از بزرگترها الگو می‌گیرند.

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *