سکوت پیشه کنیم: 

۱/ زمانی‌که کلام ما رابطه‌ای را به خطر می‌اندازد.

۲/ زمانی‌که سکوت ما رابطه‌ای را نجات می‌بخشد.

۳/ زمانی‌که تمام ماجرایی را نمی‌دانیم و ممکن‌ است به قضاوت بیفتیم.

۴/ زمانی‌که سکوت ما بیشتر از صحبت‌های ما، فهیم بودن ما را اثبات می‌کند.

۵/ زمانی‌که شواهد و دلایل کافی برای  صحبت‌مان نداشته باشیم.

۶/ زمانی‌که نظر ما هیچ اهمیتی نداشته باشد.

۷/ زمانی‌که ممکن است کلام‌ ما تحت تاثیر خستگی، عصبانیت و یا رنجش رنگ قضاوت به خود گرفته باشد.

۸/ زمانی‌که گفتار ما آلوده‌ به نق‌زدن و شکایت مکرر شود.

۹/ زمانی‌که به غیبت کردن دعوت بشویم درحالی‌که نه امکان تغییر موضوع را داشته باشیم و نه ترک محیط را.

۱۰/ زمانی‌که پاسخی از ما درخواست نشده باشد.