وقتی در جمع دوستانه یا دورهمی‌های مختلف قرار می‌گیریم اگر خوب دقت کنیم، می‌بینیم که جدای از تمام ایرادات و نقص‌هایی که به طور طبیعی در همه‌ی ما وجود دارد، هر کدام از اعضا حداقل دارای یک ویژگی اخلاقی و ذاتی مثبت منحصر به فردی هست که ارزش توجه داشته باشد. یکی دارای متانت، یکی آرامش، یکی لبخند، یکی پرجنب‌وجوش، یکی بی‌ریا، یکی طناز ،یکی خلاق، یکی دست‌ودلباز، یکی کنجکاو، یکی خوش‌پوش، یکی خوش‌سخن، یکی خوش‌رو، یکی هنرمند، یکی صبور، یکی بی شیله‌وپیله، یکی باوقار، یکی شوخ‌طبع، یکی پرحرارت و یکی یکی یکی پر از یکی‌های زیبا.

بیاییم تصور کنیم که اگر هر یک از ما بتوانیم آن ویژگی را در مخاطب‎‌مان متوجه شویم و آن را سخاوتمندانه با بیان‌مان به آن فرد یادآور شویم، انرژی و گرمابخشی همان یک یادآوری به دفعات چقدر می‌تواند در روشن‌تر شدن آن ویژگی و حتی پدیداری ویژگی‌های مثبت دیگر آن فرد موثر باشد.

به علاوه تک‌تک اعضای این جمع‌ نیز می‌توانند با استفاده از روشنایی‌هایی وجودی هر مخاطب در جمع، به روشن شدن دیگران نیز کمک کنند. دقیقا شبیه زغال روشن کوچکی که با توجه و دمیدن در آن، به تدریج حرارتش به زغال‌های دیگر منتقل می‌شود و به فاصله‌ی زمانی کوتاهی شعله‌ور شدن توده‌ی زیبایی از زغال‌های روشن و پرحرارت را نظاره‌گر خواهیم بود. در دیدن محاسن اطرافیان‌مان و  بیان آنها خست نورزیم و ناقلان خوبی در سرایت خوبی‌ها باشیم.