１. غم:

۱.غم از آن مدل احساساتی است که ظرفیت و جنبه‌ی توجه بالا را ندارد. همینکه زیاد لی‌لی به لالایش گذاشتید، دور برمی‌دارد و خودبزرگ‌بین می‌شود.

２. در صورتی که غم را منطقی نگاهش کنید عاشق چشمهای پر از درسش میشوید. وگرنه گاهی حالتان از ریخت او به هم می‌خورد.

３. هر کجا غم بود ما را همانجا هل دادند تا بریم و شراکت کنیم.

۲. شادی:
۱. بین کژی ها و کاهلی ها به دنبال شادی نگرد. حس باارزشی دستت را نمی‌گیرد.

۲. دنیای کودکان لبریز از شادمانی بود تا وقتی که پای بزرگترها به قلمروشان باز شد‌.

４. خوش به حال عکس‌هایمان. چقدر شادند!

۳. امید:
۱. خوشبخت کسی که بین امید و سنش رابطه‌ای مستقیم ایجاد کرده.

۲. من امیدم را تا دوردست‌ها پرواز دادم تا دست هیچ بخیلی به آن نرسد.

۳. انتظار در امید واهی کشنده تر از ناامیدی است.

۴. صداقت:
۱. وقتی بی حاشیه، با صداقت دست احساست را بگیری به بیراهه نمی‌روی.

۲. صداقتی کودکانه و معصوم در دروغ های پدرم بود که تابلو بود و لو می‌رفت. دروغ های حرفه ای و ریشه دار به این سرعت لو نمی‌روند.

۳. صداقت گاهی منفعت می‌آورد و گاهی ضرر اما همیشه اعتبار.

۵. دوستی:
۱. تفاوت بین دوستی تا دشمنی فاصله ای ایست که رعایت می‌کنیم.

۲. دوستی با هرکس و هیچکس هر دو ختم به تنهایی می‌شود.

۳. دوستی که تو را به سمت بهترین آنچه که سزاواری سوق می‌دهد موهبت است.

۶. آرامش:
۱. آرامش در دنیای بزرگسالی طفلی است گریزپای که حفظش لطافتی مادرانه می‌طلبد و درایتی پدرانه.

۲. احیای آرامش فعلی ام را مدیون مرگ آرامش های گذشته ام.

۳. با نوشتن آرامشی عمیق را تجربه میکنیم که دست هیچ تشویشی به راحتی به ژرفای آن نمیرسد.

۷. عملگرایی:
۱. حین مطالعه‌ی فرمول‌ها و تئوریهایی که درکشان نمی‌کردم خوابم برد. بیدار شدم؛ عملگرا شده بودم.

۲. از عملگرایی پشیمان گشته ام مرحمت فرموده ما را ول کنید.

۳. ما عملگرها تا این وقت شب می‌نویسیم در حالیکه بقیه خواب نازند_ نکند شانس با آنها یار باشد.

۸. تنبلی:
۱. لطفن یکجا نایستید؛ تنبلی بی‌جای شما مانع گردش و سرزندگی زندگی ماست.

۲. تنبلی ام که گل می‌کند، بهانه‌هایی می‌سازم در حد ثبت در گینس.

۳. گاهی تنبلی آنقدر قوی است که به ما اجازه‌ی خوردن و خوابیدن هم نمی‌دهد.

۹. رشد:
۱. گاهی فکر می‌کنم رشدم زیادی زیاد شده_ نیاز به رگلاتور دارم.

۲. همه‌ی ما قابلیت رشد را داریم ولی همه‌ی ما لیاقت رشد را نداریم.

۳. رشد پیچک باغچه از رشد من سریعتر شده؛ او به درخت و دیوار تکیه زده و من به خودم.

۱۰. مسئولیت:
۱. مسئولیت خطیر بعضی از مسئولین بی مسئولیتی است.

۲. درست است که ما مسئول پندار دیگران نیستیم ولی مسئول گفتار و کردار خودمان که هستیم.

۳. ای کسانیکه چپ و راست خرگوش وار تولید مثل می‌کنید فرزندان محصول جانبی شما نیستند. لطف کنید و اندکی مسولیت اقداماتتان را بپذیرید.

۱۱. شکست:
۱. در زندگی تجربه‌ی شکست مکرر به حد کافی داشته‌ام،؛ مابقی را به پیروزی نوبرانه شکوهمندم فکر می‌کنم.

۲. مدتی آنقدر شکست خورده یودم که اشتهایم برای پیروزی کور شده بود.

۳. شکست‌های من رکورد شکست را شکستتد.

۱۲. انتخاب:
۱. پایه‌ی غالب آموزش انتخابات زمان من و یاران دبستانی من الگوی شیر یا خط بود و یا ده بیست سی چهل.

۲. گاهی آنقدر که در انتخاب‌هایمان وسواس داریم، سلیقه نداریم.

۳. نیم قرن اول را به اشتباه آموزش دیدن انتخاب می‌گذرانیم و نیم قرن دوم را به گند زدن به گزینه‌ها به وسیله‌ی آموخته ها.

تردید
۱/ گاهی به هر آنچه یقین داریم تردید داریم. به تمام تردیدها اعتماد نکنیم. برخی از این تردیدها باور را تخریب میکند.
۲/ بدون تردید، یقین حاصل نمی‌شود.
۳/ آنقدر خواب می‌بینم که تردید دارم کدام بخش زندگی‌ام خواب من است و کدام یک بیداری من.

گذشته
۱/ گذشته‌ی ما بی تجربه تر از حال گذشت.
۲/ گذشته ی ما بن مایه‌ی حال و آینده ی ماست. خوبهایش را بخوانیم و در دل قاب کنیم ناخوبهایش را سطحی مرور کنیم و درسش را فرا بگیریم و از ذهن بروبیم.
۳/ به طناب گذشته آویزان نشویم. سست تر از آنست که میپنداریم.

تنهایی
۱/ تنهایی، تنها همدم لحظات خوب و ناخوب من است.
۲/ تنهایی را هر چقدر هم که تزیینش کنند قشنگ بشو نیست.
۳/ بعضی ترانه ها را باید در تنهایی گوش داد_ به یاد یک نفری که از تو دور است و به تو نزدیک.

رنج
۱/ گاهی رنج را می‌برم و گاهی خودم رنج می‌برم.
۲/ چرا انسان در رنج آفریده شد؟!
۳/ رنج‌هایم متفاوتند؛ تعدادی ژولیده، برخی ژیگول و برخی ژنده پوشند. آسیب‌شان سطحی است و ما را به گنج درون نزدیک می‌کنند.

عشق
۱/ عشق ساتر و مرهم بسیاری از دردهاست.
۲/ عشق نگاه را جلا می‌بخشد. با عشق دلت پر درمی‌آورد.
۳/ من از دنیای بدون عشق فاصله میگیرم.

زندگی
۱/ زندگی فاصله زمانی بین آمدن و رفتن است. یک تجربه‌ی شگفت انگیز و پرپیچ وخم تکرارنشدنی.
۲/ زندگی را تا زمانی که هست دوستش دارم. مهره ی مار دارد؛ نه میتوانم از او دل بکنم و نه میتوانم تا به ابد نگهش دارم.
۳/ هر کسی که فهمید زندگی چشه به ما هم بگه.

هدف
۱/ هدفمند که باشی امید رهایت نمی‌کند.
۲/ بعضی از اهدافم بسیار دور از دسترس شدند؛ به فانوس رویاها سپرده بودمشان.
۳/ احساس میکنم در رسیدن هدفی که درست تعیین شده سختی های مسیر را کمتر احساس میکنم.

شهامت
۱/ شهامت پذیرش خطاهایم مرا جسورتر کرد.
۲/ وارد شدن به بعضی حیطه ها شهامت می‌طلبد و ماندن در آن درایت.
۳/ عشق ورزی هم نیازمند شهامتی است درونی.

.

زهره رنجبر
@zohreranjbar55