یکی از دوستان قدیمی بعداز مدتها به دیدنم آمد. گپ وگفتی داشتیم و از هردری صحبت کردیم و روز خوبی در جوار هم گذشت. موقع رفتن به رسم همیشگی شیشه‌ای شربت توت شاهی که سال قبل تهیه کرده بودیم از زیرزمین آوردم و همراهش کردم. چون اهل شکم بود و شیشه‌ی شربت هم بسیار قشنگ بود خیلی خوشش آمد. این جریان گذشت. چند وقت بعد تماس گرفت گفت اسم شربته چی بود گفتم شاه توت یا ترکیب شاه توت و میوه‌ی دیگه بوده. چطور؟ گفت خیلی خوشمزه بود. بعد خندید و گفت مطمانی شربت به من دادی؟ گفتم آره ترشی که نبود. گفت اصلن من دو هفته پیش آوردم یه لیوان با بچه‌ها خوردیم. شب خیلی راحت خوابیدم و همان روز هم خیلی شنگول بودم هم خودم هم شوهرم هم پسرم. نمیدونستم از چیه تا دوباره که خوردم متوجه شدم ازین نوشداروی معجون توه. از اون روز قایمش کردم هر وقت یه کم حالم گرفته است و یا خسته هستم یه مقدار ازش می‌خورم و دوباره سرحال میشم. راستش بگو این مزه‌اش از شربت خیلی بالاتره. اگه داری ازت میخرم. گفتم نه قابل این حرفا نیست. ندارم دیگه (البته چندتا شیشه دیگه بود اما چون مطمان نبودم اون سال فرصت تهیه اش بشه دیگه مصلحت دروغی گفتم) وگفتم که این شربت رو حدود دو سال قبل درست کردیم حالا تو کدومش رو بردی نمیدونم اما بالاخره یا شاه‌توته یا توت سیاه یا گیلاس یا البالو یا ترکیب. گفت: عامو این شراب شده خبر نداری اما یه شراب خاص. گفتم نه بابا این چه حرفیه؟ گفت باور کن. من قرص‌های اعصابم هم نمیخوردم با این حالم خوب بود و حسابی خندید که شراب جای شربت میخورید و به ملت هم میدین حالشون خوب می‌شه خودتونم خبر ندارید. هرچیه امسال برای من درست میکنی هرچقدر باشه می‌خرم. گفتم اسمش شربت شهادته بیشتر از یه شیشه بخوری میری ملکوت. و خلاصه جریان با مزاح تمام شد. بعد یادم افتاد آقایی که نقاشی منزل را انجام داده بود هم یه روز همین رو گفت که  اون شربته اونروز منزل شما خوردیم رو من اولین بار بود میخوردم  انقدر هم خوشرنگ و خوش طعم بود که دیگه ما هر شربتی خوردیم برامون اون طعم نشده. میشه اسمشو بدونم یا طرز تهیه‌اش رو بگید؟ اینجا بود که متوجه شدم یه تفاوتی هست که ما متوجه نیستیم اما بقیه حس می‌کنند چون باز هم این گفته جای دیگه تکرار شد. این شد که شربت تحفه‌ی ما فقط برای مصرف خانوادگی شد و گاهی هم سوغات و دیگه در مصرفش اسراف نکردیم و اتفاقن خست ورزیدیم. این اعجاز طبیعت و میوه‌هاست که گاهی ازش غافلیم. از آن به بعد میوه‌های خشک که  توی فضای باز  خشک شده باشند از سیب تا گیلاس و به و آلبالو و توت و هلو و شلیل و آلو وزردآلو جزو ثابت تنقلات رومیزی ماست که هم بسیار خوش‌طعمه هم مفید و هم سالم. میوه ها رو یا بصورت پره یا امثال آلو با یه قل دادن کوچک جهت زودتر خشک شدن و مخلوط آب درحال جوشش با نمک یا کمی شکر جهت طعم دارتر شدن و گاهی هم بدون نمک و شکر خشک میکنیم و فریز و در طول سال هم برای تنقلات هم غذا استفاده می‌کنیم. اصلن من فکر میکنم جریان سیب و میوه‌ی ممنوعه شدنش هم یه چیز دیگه بوده و داستان دیگه‌ای پشتش بوده میگید نه؟ یه هفته روزانه یک سیب بخورید حال خودون همون موقع معلومه. اصلا یه روز در میون بخورید. از من گفتن. انگور بیچاره  انقدری سرحال و هوشیارت نمی‌کنه که سیب.