*رستگاری انسان از طریق عشق و در عشق است. حقیقتی که بسیاری از شاعران آن‌را نواخته‌اند و بسیاری از متفکران آن‌را خرد نهایی نامیده‌اند. عشق نهایی‌ترین و عالی‌ترین هدفی است که انسان می‌تواند آرزوی آن‌را داشته باشد.*
اگر دو برادر همسان را به مدت سه سال مورد رنج و شکنجه قرار دهید وبه اولی بگویید شکنجه‌اش جزیی از یک تمرین ورزشی است و به دومی هیچ دلیلی برای شکنجه‌اش ارائه ندهید برادر اول بعد از سه سال به ورزشکاری قوی با اعتماد به نفس بالا و برادر دوم به انسانی حقیر سرشار از عقده تبدیل خواهند شد. رنج برای هر دو یکسان است اما تفاوت در معنایی‌ست که به رنج کشیدنشان می‌بخشید یکی به امید روزهای بهتر رنج را متحمل می‌شود و دیگری با هر ضربه خردتر و حقیرتر می‌شود. اینکه چگونه با سختی‌ها و مشقات دنیا کنار بیاییم و به آنها واکنش نشان دهیم نهایتا محصول یک “تصمیم شخصی” است.
کتاب 118 صفحه‌ای انسان در جستجوی معنا اثر ویکتور فرانکل داستانی است تکان‌دهنده و در عین حال الهام‌بخش از تقلای او برای نگه داشتن امید طی سه سال زندان در اردوگاه‌های کار نازی. وی در این اردوگاه مشاهده کرد که بطور متوسط از هر 28 نفر یک نفر زنده می‌ماند و مابقی یا کشته میشوند و یا خود را می‌کشند. او پس از بررسی‌های بسیــار توجه شد که کسانی که زنده می‌مانند الزاما سالم‌ترین، قوی‌ترین و باهوش‌ترین و ثروتمندترین افراد_ قبل از دوران زندان_ نیستند؛ بلکه افرادی هستند که برای زندگی خود معنایی دارند و به امید آن معنا و هدف، پس از پایان جنگ زنده ماندند. این معنا میتوانست عشق، خانواده، ساختن وطن یا هرچیز دیگری باشد
آخرین دیدگاه‌ها