ببین زندگی رو.             

  گرداب دلهره و استرس، مرداب دلسردی و اندوه ،

از سنگ گذشته‌ایم؛ کوه شده‌ایم. بی‌فاصله از هم اما

زهره را باز نمی‌یابم؛ بی‌شک یا آسمان دلم گردآلود

هرگز به شکیبایی بامدادهای پاییزی نبوده‌ام هرساله در واپسین

از مهربانی مگریز و واژه‌های میترایی پرمهرت را برای

منتظر بود بعد از چند نفر، نوبتش برسد و

چه بسیار  زمان‌هایی که به مصلحت شرایط و یا

به این فکر می‌کردم که کی یا چی را

  روز تولدم را عموما فراموش می‌کردم.  تبریک این